در آداب زیارت سیدالشهدا علیه‌السّلام عملی جالب وجود دارد که حاوی پیام‌های عمیقی است. این همان عملی است که حاجیان خانه‌ی خدا پیش از تشرف به بیت‌الله به جا می‌آورند و با به زبان آوردن تعابیر لطیفی برای ورود به حریم الهی اعلام آمادگی می‌کنند. هنگام قدم‌نهادن در محضر کعبه‌ی شش‌گوشه نیز به ما یاد داده‌اند که خطاب به «داعی الله» به همان شیوه‌ی حجاج لبیک گوییم. «لبیک گفتن» یعنی من آمده‌ام و آماده‌ام! و همه‌ی داروندارم را در طبق اخلاص گذاشته‌ام. در زیارت سیدالشهدا علیه‌السّلام با گوش و چشم و قلب و رأی و نظر خود به آن بزرگوار لبیک می‌گوییم.
در این نوشتار ابعاد مختلف این لبیک همه‌جانبه و مختصات و ضوابط آن بررسی شده و به این پرسش پاسخ داده شده که اگر بخواهیم با همه‌ی این‌ها برای یاری آن حضرت اعلام آمادگی کنیم، باید چه کنیم و چگونه باشیم؟ همچنین درباره‌ی رابطه‌ی عمیق عاطفی و ولایی میان امام و مأموم به‌تفصیل گفتگو شده است، بر مسئولیت‌آور بودن این رابطه تأکید رفته و ابعاد مختلف این مسئولیت مورد کاوش قرار گرفته است.