این کتاب متن چهارده مجلس در طول یک سال است که طی آن نقاط برجسته‌ی تاریخ مظلومیت اهل‌بیت علیهم‌السّلام مرور می‌شود. جلد نخست کتاب (شامل شش مجلس) به مباحث مظلومیت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله و امیرمؤمنان علیه‌السّلام و حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها اختصاص دارد. چند نکته‌ی برجسته در این مجالس شش‌گانه به چشم می‌خورد:
اولاً بر این نکته تأکید شده که بیعت امیرمؤمنان علیه‌السّلام با خلفا در عین نارضایی آن حضرت از ایشان و عملکردشان بوده است و آن حضرت در عین آنکه خلافت را حق خود می‌دانسته‌اند و دیگران را غاصب به‌حساب می‌آورده‌اند به‌خاطر مصالحی که بعضاً در فرمایش‌های خود به آن پرداخته‌اند به پیمان عدم تعرض آنها پاسخ مثبت داده‌اند.
ثانیاً تأکید شده که امام علیه‌السّلام بیعت با غاصبان خلافت را اجباراً پذیرفته‌اند و یکی از مهم‌ترین نشانه‌های نارضایی ایشان همین است که خود فرموده‌اند اگر برادرشان جعفر و عمویشان عباس در کنارشان بودند بر اشقیا می‌تاختند و همچنین با وجود طلب یاری از مهاجر و انصار، جز تعدادی بسیار اندک از ایشان پشتیبانی نکردند و این تقابل دست آخر به قیمت هتک حرمت و شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها به دست اشقیا تمام شد.
ثالثاً با اتکا به مدارک متقن تاریخی و روایی اثبات شده که غاصبان خلافت با شخص پیامبر اکرم ص و دین اسلام مشکل داشتند و می‌خواستند ابتدا خود ایشان را به هر طریق ترور شخصیت و ترور فیزیکی کنند.
رابعاً قصد داشتند به هر طریق شده امیرمؤمنان علیه‌السّلام را از میان بردارند و با ایجاد جنگ داخلی و هرج‌ومرج اساساً طومار اسلام را در هم بپیچند. اما درایت آن بزرگوار و نیز پشتیبانی فداکارانه و خونین حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها از ایشان، نقشه‌ی غاصبان خلافت را ناکام گذارد. مهم این است که آنها موفق به نابود کردن اسم اسلام و فروکشیدن پرچم آن نشدند و غاصبان خلافت نهایتاً مجبور شدند پروژه‌ی غاصبانه‌ی خود را با حفظ عنوان اسلام و زیر لوای آن پیش ببرند.