حلقه‌ی سوم از سلسله مباحث اعتقادی، آغاز مباحث توحید است که تا حلقه‌ی پنجم پیگیری می‌شود. این حلقه از دو بخش کلی «اثبات صانع» و «معرفة الله» تشکیل شده است.
در بخش نخست، ابتدا برای «مصنوعات ظلمانی» و سپس «صنع و فعل خداوند(نور)»، اثبات صانع شده و بر ویژگی «حجاب بودن» صنع خدا تمرکز ویژه صورت‌گرفته است؛ بدین‌جهت که نفی آن، موجب در غلتیدن به مبنای منحرف وحدت وجود خواهد شد. سپس به بحث مهم «نفی تشبیه میان صانع و مصنوع» و «نفی تشبیه میان صانع و صنع» پرداخته شده و بر برتری ساحت صانع از مصنوعات و صنع خود، تأکید ویژه رفته است.
در بخش دوم، بحث معرفت الله مطرح گردیده است. نخست در این باره بحث شده که «معرفت خدا و اثبات صانع» دو مرحله‌ی مجزا از هم نیستند، بلکه تحلیل مفهومی جداگانه‌ای از یک رخداد می‌باشند. سپس درباره‌ی فطرة الله و صبغة الله سخن به میان آمده و درباره‌ی توسعه‌ی تعبیر قرآنی «فطرت» بر «فطرت عقلایی» بحث مفصلی به میان آمده است. تلقی صحیح از فطرت با آنچه علوم بشری در این باره مطرح کرده‌اند تفاوت جدی دارد. به همین خاطر سه نظریه از طرف‌داران علوم بشری در این باره، مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.
در قسمت بعدی، پیرامون ویژگی‌های معرفت خدا سخن به میان آمده. به همین منظور استعمالات مختلف لغت «معرفت» بررسی شده و سپس سیمای تابناک معرفت خدا در آینه‌ی حدیث عمیق توحید مفضل به نمایش گذارده شده است. حاصل این بحث، «معرفت ولهی» یا «معرفت در عین احتجاب» است که فهم محتوای عمیق آن، با مبانی انحرافی علوم بشری قابل هضم نیست.
آخرین فصل این مکتوب، درباره‌ی «احکام و آثار عملی معرفت خدا» نگاشته شده است. نخست با تذکر به حالات وجدانی چون «حیا از خدا» و «شناخت قیوم و مقلب و رب»، به بهره‌ی وجدانی انسان‌ها از معرفت خدا، تذکر داده شده و سپس در قالب حالاتی چون خوف، زهد، عذر‌پذیری و حزن، از آثار معرفت خدا در نهاد آدمی سخن گفته شده است که نشانه‌های دستیابی انسان به این شناخت ارزنده نیز به‌حساب می‌آیند.
